ยินดีต้อนรับเข้าสู่แคลน Temple

ย้อนไปปี พุทธศักราช 1672 ตอนแรกวัดนี้ไม่ใช่วัดแต่เป็นบ้านของเด็กผู้หญิงคนนึงอายุ 13 ปีซึ่งไม่มีพ่อแม่
อาศัยอยู่คนเดียวต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากและเป็นที่รังเกลียจของหมู่บ้านนี้เด็กๆไม่คบและไม่ชอบเล่นด้วย
ไปที่ไหนก็จะมีแต่คนถุยน้ำลายใส่และด่าบ่นว่าเป็นคนทรยศคนหนักแผ่นดินเป็นคนเลวสารพัดทั้งๆที่เด็กคนนี้
เป็นคนที่บริสุทธิเค้าใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กมาจนโตโดยไม่รู้เลยว่ายังมีสิ่งดีดีอยู่ในโลกนี้เค้าคิดว่าการใช้ชีวิตก็คือการ
ถูกคนอื่นด่าตีแกล้งอยู่ทุกๆวันจนมาถึงวันหนึ่งเค้าได้พบกับชายอายุ 14 ปี เป็น ชาย ผู้ดูดีหล่อเท่ส์และผู้นั้นคือ
Magnoliaพอได้เจอกันครั้งแรกเดินสวนกันเด็กคนนั้นเค้าแปลกใจมากว่าทำไม Magnolia ถึงไม่ด่าเค้าหรือตบ
หัวซักหนึ่งทีเค้าจึงหันกลับไปถาม Magnolia ว่า ทำไมถึงไม่ ด่า ข้า ทำไม ถึง ไม่ ทำร้าย ข้า Magnolia
ไม่เข้าใจที่เด็กคนนั้นพูดเลยถามกลับไปว่า ทำไมข้าต้องทำอย่างนั้นกับเจ้าด้วยข้าไม่ใช่คนบ้าหรือคนใจร้ายปานนั้น
หรอกนะพอเด็กคนนั้นได้ยินเด็กคนนั้นรู้สึกตื้นตันใจมากและแปลกใจ และถาม Magnolia กลับไปว่า เรื่องแบบนี้
เรื่องแบบนี้มันมีด้วยหลอ คนที่พูดแบบนี้ คนที่ทำตัวแบบนี้ (เด็กคนนี้ไม่เคยคิดเลยโลกนี้จะมีเรื่องแบบนี้อยู่)
เค้าเพียงคิดว่าเรื่องเลวร้ายในแต่ละวันของเค้าคือเรื่องธรรมดาปรกติแต่ในสิ่งที่ Magnolia ทำมัน ไม่ใช่แค่
เป็นเรื่องที่ดี สูงกว่า เรื่องปรกติ แต่มันเป็น เรื่องน่าเหลือเชื่อ เด็ก คนนี้มีความสุขมาก เพียงแค่ Magnolia เดิน
ผ่านเค้าโดยที่ไม่ได้ทำอะไรและได้คุยกันซักพักนึง Magnolia เดินจากไป แล้วเด็กคนนั้นก็เดินกลับบ้าน
รุ่งเช้า Magnolia ตื่นแต่เช้าออกไป ที่ทุ่งหญ้ากว้างๆ มองไปไกลๆ เห็นบ้านหลังนึงที่เป็น บ้าน มี แต่ รูผุพัง
บ้านเก่าๆร้างๆ รอบๆ มีแต่ ก้อน หิน และ คราบ เลือด ติด ที่ พื้น Magnolia มองซักพักก็เห็นชาวนา 2 คน ผัวเมีย
เดินผ่านบ้านหลังนั้น แล้ว ก็ ก้มลง จับ ก้อน หิน ขว้างเข้าไป ทาง หน้า ต่าง 4-5 ก้อน จาก นั้นก็ เดินออกมา
เสียงเด็กคนนึงร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดอวดโอย Magnolia เลยเดินเข้าไปที่บ้านหลังนั้น พอเข้าไปยังไม่ถึงเท่าไหร่
ยังไม่ได้เข้าไกล้ด้วยซ้ำ กลิ่นเหม็นเหมือนศพเน่าไข่เน่าอะไรซักอย่าง จนเค้า ไม่กล้าจะเดินเข้าไป ดูรอบๆบ้าน
เค้าเห็นแต่คราบเลือดและคราบน้ำลาย และ พบ แต่ พวก อุจระ ของเหม็นเน่า ขยะ มาก มาย จนเค้านึงว่า
มันเป็น โกดัง เก็บ ขยะ เค้าก็ เลย เดินออกมา แต่ พอ ได้ ยิน เสียง เด็ก ร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้งเค้าคิดขึ้นได้
และรีบวิ่งเข้าไปเปิดประตู Magnolia สลบในทันทีที่ได้กลิ่นนั้น เด็กคนนั้นก็ได้ ยก Magnolia ขึ้นมานอนบนที่นอน
ซักพักตอนที่ Magnolia ตื่น Magnolia วิ่งออกมาจากบ้านนั้นทันที พอกลิ่นเริ่มลดลง มีเด็กผู้หญิงผมยาวหน้าดำๆ
เดินออกมาตามและเดินมาหา Magnolia อย่าช้าๆ หะ เด็กเมื่อวานนี่ เค้าคิดคำพูดของเด็กเมื่อวานนั้นขึ้นมาที่เด็กพูด
(ทำไมถึงไม่ ด่า ข้า ทำไม ถึง ไม่ ทำร้าย ข้า) Magnolia หยุดและหันหลังกับไปถาม เด็กคนนั้นว่า ทำไมพวกนั้นถึง
ต้องทำร้ายเจ้า เด็กคนนั้นไม่เข้าใจที่ Magnolia พูด และเด็กคนนั้นก็ตอบกลับไปว่า เจ้าจะมาทำร้ายข้าเจ้าก็รีบๆทำ
ข้าจะไปนอนแล้ว หือ บ้านหลังนั้นเจ้านอนไปได้ยังไงกลิ่นมันเหม็นมาก เด็กคนนั้นบอก ฉันชินแล้วหละ Magnolia
ก็พูดขึ้น โหบ้านสกปรกขนาดนี้ ฉันยอมนอนบนต้นไม้ดีกว่า อีก ฉันไม่ยอมเข้าไปนอนในบ้านหลังนั้นเด็ดขาดเด็ก
คนนั้นก็ตอบว่า ไม่ได้ ฉัน ไป จาก ที่ นี่ ไม่ได้ เพราะ พวก นั้น ไม่ ไห้ ฉัน ไป ไหน ฉันต้อง โดนพวกนั้นทำอย่างงี้
ทุกๆวันไปเลื่อยๆ Magnolia ด้วยความที่ไม่รู้ เลยวิ่งเข้าไป ตบ หน้า เด็กผู้หญิงคนนั้น หลังจากนั้น เด็กผู้หญิงคนนั้น
ก็ ยืน ทำหน้าเศร้าน้ำตาซึมและร้องไห้ออกมา หลังจากนั้นเด็กคนนั้นก็ถาม Magnolia ว่า น้ำ ใน ตา นี้มัน คือ อะไร
มัน มา จาก ไหน หรอ ข้า ไม่ เคย เห็น มัน ตั้ง แต่ ข้า เกิด มา Magnolia ถามกลับไปว่า เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง
ทำไมต้องยอมไห้พวกนั้น ทำร้ายเจ้าอย่างนี้ทำไมเจ้าไม่หนีไปไห้พ้นๆพวกเลวๆพวกนี้ เด็กคนนั้นก็ตอบกลับว่า
ข้าไม่รู้จะไปที่ไหนตั้งแต่ข้าเกิดมาข้าก็ ต้องโดนทำร้ายด่าว่าทำทุกหาว่าข้าเป็นคนทรยศหมู่บ้านเผ็นคนเลวข้าเป็น
ตัวอะไรกันแน่พวกนั้นมันบอกว่าพ่อแม่ข้าทำไห้หมู่บ้านนี้เจ็บช้ำน้ำใจมากฉันต้องชดใช้แทนพ่อแม่ของข้า Magnolia
ได้ยินเด็กคนนั้นพูดและหันหน้ามองกลับไป ที่บ้านของเด็กคนนั้นอยู่ Magnolia ก็เดินกลับเข้าหมู่บ้าน เด็กคนนั้นก็
ยังนั่งร้องไห้อยู่ที่นั่นไ่ม่ไปไหน แล้ว ซัก ประมาณ บ่าย 2 Magnolia กลับมาหาเด็กคนนั้น เค้ายังเห็นเด็กคนนั้น
นั่งร้องไห้อยู่เลยเค้าก็บอกเด็กคนนั้นว่า ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ต่อ ไป นี้ จะ ไม่มี ใคร มา ทำ อะไร เจ้า อีก แล้ว
หลังจากนั้น Magnolia ก็ พา เด็ก คนนั้น เดินเข้าไป ในถ้ำ ที่ มี เทียน สว่าง และ ที่ นอน นุ่มๆ Magnolia พูดว่า
นอนซะ เด็กคนนั้นก็นอนลงไป แล้ว หลับ พรุ่งนี้เช้าตื่นขึ้นมา Magnolia ก็ นำ ปลาปิ้ง มา นั่ง ปิ้ง ใน ถ้ำ พอเด็กคน
นั้นตื่น Magnolia ก็เอา ปลา นั้น ไห้ เด็กคน นั้น กิน เด็ก คนนั้นก็เอามากิน เด็ก คนนั้น รู้สึกมีความสุขมาก
มันเป็นอะไรที่ทำไห้ส่วนลิ้นนของเธอได้ละลายอย่างที่ไม่เคยมาาก่อน เด็กคนนั้นร้องไห้ไปกินไปจนหมด จากนั้น
เวลาเที่ยง Magnolia ก็พาเธอไปที่ น้ำ ตก แล้ว บอก ไห้ เธอ อาบ น้ำ ซะ เค้าจะไปหาอาหารไว้รอ และ Magnolia
ก็ไปหาอาหาร พอ กลับ มา ก็ ไม่ เจอ เธอ คน นั้น พอเดินขึ้นไปบนหน้าผา ก็ เจอ เด็กคนหนึ่ง หน้า ตา ขาวสวย
และถามไปว่า เห็น เด็กผู้หญิงหน้าดำๆซกมกสรกปกคนนึงบ้างไหม เด็กคนนั้นไม่พูดอะไรและตอบ Magnolia กลับ
ไปว่า ท่าน กลับมา แล้ว หรือ Magnolia แปลกใจและถามกลับไปว่าหรือว่าเจ้าเป็นเด็กคนเมื่อกี้ เด็กคนนั้นก็ตอบ
ใช่แล้วข้าเอง ข้า มอง ดู ตัวเองในน้ำ ข้า นึกว่า ในน้ำ มี นาง ฟ้า อยู่ แต่ที่จริงแล้ว คือ ตัว ข้าเอง นี่หรอเนี่ยยย
แล้วท่านมีชื่อว่าอะไรหรอ Magnolia : ข้าชื่อ Magnolia แล้วเจ้าล่ะ เด็กคนนั้นตอบว่า ชาวบ้านเรียกข้าบ่อยๆว่า
(คนทรยศ) Magnolia ก็ตอบกลับไปว่า ข้าจะตั้งชื่อไห้เจ้าเอง เอาเป็นว่า ชื่อ หงส์ ละ กัน เนอะ เพราะเจ้าสวยมาก
ดูเหมือนหงที่กำลังบินอยู่ Magnolia ก็ เรียก ชื่อ เด็กคนนั้น ว่า ''หงส์ ไปกันได้แล้ว'' เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ด้วยความ
ดีใจแล้วเดินตามไปเพราะไม่เคยมีใครเรียกเค้าดีขนาดนั้นพอ Magnolia ไปนอนที่ถ้ำ เด็กคนนั้นก็ออกมาจากถ้ำ
เข้าไปเดินที่่หมู่บ้านเพราะที่หมู่บ้านคงจำเธอไม่ได้เพราะเธอสวยขนาดนี้เธอดีใจมากที่ได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างปรกติ
เธอคิดว่าอย่างงั้นแต่ว่าพอเธอเดินเข้าหมู่บ้านไปมันเงียบมากๆเธอมองไปเห็นแต่ ศพของพวกชาวบ้านที่นอนตาย
เกลื่อนตามท้องถนน ในบ้าน มั่ง เธอ ดู จน หมด แล้ว มัน ก็ เป็นเรื่องที่เธอจะต้องดีใจที่พวกนี้ตายหมดแต่ว่ามัน
ต้องกันข้ามเลย เธอ รู้ สึก ว่า เธอ ได้ ชีวิตอิสระกลับมาแล้วแต่ว่าไม่ได้ใช้ชีวิตกับผู้คนมันอาจจะเป็นฝันร้ายของเธอ
แต่ว่ามันไม่ใช่นี่ยังเป็นเรื่องเล็กที่เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยของความเลวร้ายที่เธอเจอมาเธอกลับไปที่ถ้ำและไม่
พบ Magnolia เธอรอ Magnolia อยู่ที่ถ้ำ เป้น เวลา นาน ถึง 3 ปี ใช้ ชีวิต อยู่ คนเดียว เรื่อย มา โดยไม่ไปที่หมู่
บ้านนั้นอีกเลยพอได้ 5 ปี เธอ วิ่งตามผีเสื้อไป และแล้ว!! เธอเห็นซากหมู่บ้านเธอเห็นทางเดินไปทางบ้านเธอเธอ
เดินไปทางบ้านเธอเดินไปเรื่อยๆ จน เห็น (เธอคิดว่ามันเป็นพระราชวังหลวง) แต่ไม่ใช่ มัน คือ วัดแห่งหนึ่งที่
Magnolia สร้างขึ้น ตอนนี้จำนวนเด็กวัดในตอนนนั้นมีประมาณ 8 คน รวม Magnolia เธอ เดินเข้าไป ชมความ
สวยงามอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อนเธอมองเห็น พระ รูปหนึ่ง ซึ่ง ดู เลื่อมใส มาก แต่เธอยังจำได้ว่าเป็น Magnolia
เธอ เดินเข้าไป กะ จะ กอด Magnolia แต่ Magnolia ก็หายไป เธอ มองหา Magnolia ซ้าย ขวา ไม่เห็น
เธอเรื่อง นึก กลัวๆ พอ เธอ หัน หลัง เธอ ก็ เจอ Magnolia ยืน ยิ้ม อยู่ ห่างๆ เธอ ยิ้มตอบ และ ร้อง ไห้ อีก
เธอ บอก กับ Magnolia ว่า ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน ท่าน ไปไหน ทำไม ไม่ บอก ข้า Magnolia ตอบกลับไปว่า
หลังจากที่ข้าทิ้งจดหมายไว้ไห้เจ้า ข้าเขียนว่า กลับบ้านเรากันเถอะ ไห้เจ้ากลับมา ข้า ก็ มา สร้าง วัดรอ จนเสร็จ
พอข้าไปที่ ถ้ำ ข้า ก็ ไม่ เจอ เจ้า หลังจากนั้น ข้า ก็ บวช ล้างบาป ที่ ฆ่า คนตาย ไป เยอะ หงส์ อึ้ง ตันและพูดไม่ออก
นี่ Magnolia ท่านเป็นคนฆ่าชาวบ้านหรือ Magnolia ยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า ใช่ ข้า ทน ไม่ได้ กับสิ่งที่พวกนั้นทำกับ
เจ้า ข้า ไม่ อาจ ทน ดู มัน ทุก วันได้ หงส์ รู้ สึก ดีมากทำไมถึงทำกับข้าแบบนี้ ทำไมถึง มาทำดีกับข้าถึงขนาดนี้
ทำไมต้องช่วยเหลือข้าข้าเป็นพวกทรยศทำไมเจ้าถึงทำเหมือนกับข้ามีค่ามากขนาดนั้น Magnolia ตอบกลับไปว่า
เจ้าชั่งสวยงามเหลือเกินหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้ง 5ปี เจ้าก็ยังสวยงามเหมือนเดิม นี่คือบ้านของเรา เจ้า หยุดพูด
และ เข้า บ้าน เรา กัน เถอะ ข้า รอ เจ้า มา เป็นเวลานานมากแล้ว
(เดี๋ยวมาต่อประวัติไปนวดนิ้วก่อน)